Cadangan untuk memansuhkan pencen bagi semua Menteri dan ahli parlimen tidak dikongsi dengan baik oleh sesetengah ahli parlimen, yang menganggap langkah tersebut tidak adil. Malaysiakini telah mencuba mendapatkan maklum balas daripada 26 daripada 222 ahli parlimen dari blok pembangkang dan kerajaan, tetapi hanya dua daripada mereka yang rela mendedahkan identiti mereka. Ahli parlimen yang tidak setuju dengan cadangan tersebut berpendapat bahawa ahli parlimen juga berkhidmat seperti penjawat awam yang lain dan wajar mendapat pencen seperti mereka. Mereka memberikan contoh pemimpin veteran DAP, Lim Kit Siang, yang telah berkhidmat sebagai ahli parlimen sejak 1969, dan veteran Umno, Tengku Razaleigh Hamzah, yang memulakan khidmatnya sebagai wakil rakyat di Kelantan pada 1969.
Ahli parlimen tersebut juga menyatakan bahawa mereka merupakan penjawat awam dan telah berkhidmat sebagai ahli parlimen selama 23 tahun sepenuh masa. Mereka berpendapat bahawa jika dibandingkan dengan kebanyakan penjawat awam, mereka juga bekerja keras dan kebanyakan ahli parlimen berkhidmat siang dan malam, termasuk pada hujung minggu. Mereka percaya bahawa ini adalah satu khidmat awam dan tidak adil jika skim pencen ditiadakan hanya untuk ahli politik. Walau bagaimanapun, mereka memberi pengecualian kepada ahli parlimen yang mempunyai lebih daripada satu skim pencen selepas menyandang beberapa jawatan.
Pada 20 September, bekas penasihat ekonomi Perdana Menteri, Muhammed Abdul Khalid, menyarankan agar semua Menteri dan ahli parlimen merasai kesempitan hidup seperti orang kebanyakan dengan membatalkan pencen mereka. Muhammed berpendapat bahawa mereka seharusnya dimasukkan ke dalam skim caruman Kumpulan Wang Simpanan Pekerja (KWSP) seperti orang lain. Beliau juga menegaskan bahawa langkah kerajaan sebelum ini membenarkan pencarum mengeluarkan wang daripada KWSP adalah kesilapan terbesar dalam sejarah negara.
Muhammed juga menyatakan bahawa walaupun rakyat menghadapi kesempitan hidup, Menteri dan ahli parlimen tidak merasainya kerana mereka mempunyai banyak kelebihan. Beliau menyuarakan pendapat bahawa Menteri kewangan ketika itu, Tengku Zafrul Abdul Aziz, sepatutnya dihukum kerana membenarkan pengeluaran tersebut.
Terdapat seorang ahli parlimen yang tidak mahu didedahkan namanya yang menyatakan bahawa beliau tidak menyokong idea Muhammed memandangkan jawatan ahli parlimen bukanlah pekerjaan tetap dan berterusan. Beliau mengemukakan bahawa jawatan ahli parlimen tidak mempunyai jaminan pekerjaan dan pemegang jawatan perlu menunggu sehingga berusia 55 tahun sebelum dapat pencen. Ahli parlimen tersebut menganggap Muhammed sebagai seorang yang hipokrit kerana mencadangkan idea tersebut. Beliau juga mempertanyakan berapa banyak yang boleh dijimat oleh negara dengan menggantikan KWSP dengan skim pencen.
Menurut beliau, beban terbesar yang ditanggung oleh kerajaan adalah pencen untuk penjawat awam tetapi Muhammed enggan membincangkan manfaat yang dinikmati oleh mereka. Beliau menyatakan bahawa Muhammed harus memberikan nasihat serupa kepada perdana Menteri terdahulu, Dr Mahathir Mohamad, ketika beliau menjadi penasihat ekonomi perdana Menteri. Terdapat juga seorang ahli parlimen dari blok kerajaan yang tidak mahu namanya didedahkan yang menyatakan bahawa perkara yang dihadapi ketika ini adalah lebih kompleks daripada isu pencen ahli politik. Beliau menekankan pentingnya kajian mengenai jawatan awam dan kerumitan yang akan dilibatkan.
Wan Ahmad Fayhsal setuju dengan cadangan Muhammed dan berpendapat bahawa ia perlu dibahaskan di parlimen untuk mendapatkan persetujuan semua pihak. Bagaimanapun, beliau juga mengakui bahawa tidak semua ahli parlimen kaya dan ramai daripada mereka berasal dari golongan guru yang telah meninggalkan banyak pekerjaan asal mereka. Beliau menyatakan bahawa keputusan ini memerlukan persetujuan kolektif dari ahli parlimen lain dan cadangan ini perlu dibincangkan dan dibahaskan.
Cadangan Muhammed disambut baik oleh Ahli Parlimen Muar, Syed Saddiq Syed Abdul Rahman, yang menyatakan bahawa pencen yang diperolehi oleh ahli politik jauh lebih banyak daripada penjawat awam yang telah berkhidmat berpuluh-puluh tahun. Beliau setuju dengan cadangan untuk tidak memberikan pencen kepada ahli politik dan menyatakan bahawa mereka sepatutnya dibenamkan dalam KWSP seperti rakyat biasa.
Dalam kesimpulannya, cadangan untuk memansuhkan pencen bagi semua Menteri dan ahli parlimen mendapat maklum balas yang berbeza daripada ahli parlimen. Ada yang setuju dengan cadangan tersebut, tetapi ada juga yang menganggapnya tidak adil atau tidak praktikal. Penggantian KWSP sebagai skim pencen bagi ahli politik juga masih perlu dibincangkan dan dibahasakan oleh semua pihak sebelum keputusan akhir diambil.
